Cut! I don't feel anything. It's like you've kissed a thousand times before. Yeah, but we have. It's like take number 25. I just think about us kissing the ground. Okay, let's do this again, but try of doing something new, something that has never been done before, okay? Camera. Falling. Sound. Sound! doing something new something that has never been done before okay camera falling sound sound sorry it's pretty windy over here i can't hear you in action john what the are you doing i need more highlights just a second i have to stop no I need more highlights, just a second. I have to stop. No! Please stop it. Are you really sure? It's your choice, not mine. I need a break. Help. Thanks for watching! Kjell Kronström, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN-Forskning, KFN- Unique techniques I am the light of the world. 🎵 🎵 I'm sorry. Nå er vi på Norsborg. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. I'm you. Nettos塩パン粉 1 tbs vanilleekarbonチョコレート 1 tbs vanilleekarot Nå er det en av de fleste kvarter som vi har i dag. Det var en av de fleste kvarter som vi har i dag. Det var en av de fleste kvarter som vi har i dag. Det var en av de fleste kvarter som vi har i dag. Det var en av de fleste kvarter som vi har i dag. I'm going to make a Thank you. Nå er det en av de fleste stående stående i landet. Det er en av de fleste stående i landet. Det er en av de fleste stående i landet. Det er en av de fleste stående i landet. Det er en av de fleste stående i landet. I'm sorry. I love you. I don't know. I'm sorry.放在冰箱里 Get up! Sinti, Sinti, Sinti, O, wie ich dich an das Widersehen! Das Lied am Ende. Abas beider seite, et i das freigeleides in eget he, Dei frumal wieder, den du gebellt. O, mir ben heut, veni, di fer, in lebe, in far, in fer, di trist, in lebe, The Wings of the Sea Hier ist er im Dienstenheim, Auch bei dem Dingsvollen Wolkenberg, Der weint auf Wiederacht und weint © transcript Emily Beynon I'll be a flower. Oh, my God. I'm sorry. Oh, my God. А? Я с девочкой. I'm sorry. KAMU MENGALA ஹா! I'm sorry. That's my friend. Thank you. Uh-uh. GONG Hmm. I'm sorry. Huh? Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. Hmm. I don't know. Uh-oh. I love you. Ketika kita berada di kawasan, kita akan melihat keadaan kita. Terima kasih telah menonton! Thank you. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. I'm not sure if I can do it. Have you ever come to this point of your life where you think, the only thing I need right now is a trip to Korea and to see Jannaby's end of the year party concert? Well if you do, you might follow your heart, book the plane and concert tickets, the airbnb with an amazing Korean grandma and have the best and well-deserved two weeks of your life. But then comes the time to go back to Korshko and you wonder how will I survive after this? Hello everyone and welcome to how to survive in Korshko after the best two weeks of life in South Korea. At that exact moment, you're entering the first stage, denying. The first way this stage appears is with the tears. You cry, cry, and keep on crying, until you realize, wait, what stops me from being in Korea? So, you take the subway line number 2, from Seokchon Sagori to Chuhan station, and run to the convenience store to get your soy sauce and instant noodles. Once you get back home, you can finally enjoy this sweet taste while taking a walk in the magnificent Namdaemun market. Unfortunately, this technique might not last forever, so you'll have to enter stage 2, acceptance. Once you've accepted you didn't really stay in Korea, the first thing to do is to print your Cigna health insurance certificate, prepare your volunteering agreement and passport, and run to the Mary to register as an official Korshko citizen. Once this is done, you can officially enter stage 3, enjoying life again. Loving life is not always easy, but you can at least try to enjoy some moments of life. Enjoy this little amount of snow under your feet and on your hands as you're walking to work. Enjoy this workshop time where you have fun while learning useful sound stuff. And then party, eat, dance, laugh. Dance, laugh, you'll be happy enough until you can go back. Thank you. © transcript Emily Beynon ¶¶ Muzyka Lululululululu Otuli poduszką Rzeka Cię kołysze Moje Ty serduszko ¶¶ ¶¶ I love you. Ay, loo, loo, loo, loo Ay, loo, loo, loo, loo Ay, loo, loo, loo, loo © transcript Emily Beynon Kjell Kjell I'm sorry. Я люблю ее. Я боюсь, что начинаю его забывают. Я напеваю, что я еще не знаю. Я Я не знаю, що я і знаю. Я не знаю, це Київ створив мене, чи я створив його у своєму румові. Але я знаю, ти відчуваєш те саме. Я хочу, щоб ти вибрати таким, як ти його відчуваєш. Таким, який створив тебе. Заключте очі. Уяви, що ти в Києві. Київ — це переселення аистів. Київ — це дуже красиві та різнокольорові світанки. Та і заходи сонця теж. Чи Київ — це, ця кукурудза. Раїнська, грішка, ботанічний. Це дуже-дуже-дуже свободне, вільне місце. Воно дуже велике, величезне. Це своя особлива біосфера, яку треба понюхати, послухати, погуляти. Як пояснити, як це — гуляти на пейзажній олеї, коли тобі 14, і в тебе є друг 40-к... Ну, знайомий. Знайомий і знайомий. 40-літній панк, який вчить тебе грати на гітарі. От я зараз пояснила. Але передати відчуття... Мож можемо. Я не розумію, звідки звук. І через це страшно. Взагалі страшно, коли не розумієш причину, а бачиш тільки, чуєш тільки наслідок, відчуваєш. Все швидко і заплутано. Війна приходить швидко і все плутає. І зараз того Києва, яким я його пам'ятала до війни, його не існує. А після війни я який я не знаю, мені цікаво, але мені дуже страшно. Некомфортно розуміти і думати про те, що я там бачила, що я там жила, що цього всього немає, що настільки сильно все змінилось, що від цих змін його немає? Я не з Маріуполя, не з Харкова, не з Ірпеня. І вона не так сильно скривдила моє життя, як люди, які дійсно втратили все. Я хотіла не бути ні архітектором, ні вивчати італійську, ні жити в Італії, особливо в Венеції. У всіх це був їхній власний вибір. Це був їхній вибір їхати, навчатися за кордоном. А цей вибір зробили просто за мене. А я не люблю, коли за мене щось обирають. Мені таки не подобається. Ну, нікому не подобається. Мы так любим дешевые драмы с непродуманными диалогами, где актеры немножечко перекрали со вздохами, криками, стонами. Что-то там шарферсто на гній. Щоб там шаркерів збирається. Я навіть ніколи не думала виїжджати з Києва. І я втратила відчуття дому. І вона просто все змінила. Не знаю, я виходжу на вулицю, а мені не хочеться виходити на вулицю. Тобто, якщо в Києві, мені хотілось виходити на вулицаз я навіть і під цим затором сумую. 20 людей просто в групі кожного дня пишуть, підемо на каву. Але так самотньо я себе не відчувала. Тобто в Києві, якщо ти відчуваєш себе самотньою, то самотність приємна дуже. Тобто ти все просто робиш сам, але ти знаєш, що є люди, які тобі розуміють. Ну просто є люди, я твои люди тут твоих людей на мая тут оси чужие уже место чужие люди к и такого не знаешь и как бы пусть и как вот майорі такого не було. Знаєш, як бабуся, от майор, їм такого не було. От в Європі я ця бабуся, але тільки в Києві такого немає. А в Києві таке є, всяке. І от проблема в тому, що ніхто не розуміє тут, з мого нового оточення, що в Києві є, чого немає. Ну і взагалі є відчуття того, що вони не розуміють. І коли ці проблеми... Тобто я не хочу обіцянувати проблеми інших людей, але я іноді, коли батько не виходить на зв'язок, я прям заздрю проблемам дівчинки, бо якої там просто... Не знаю. Хлопчик подивився на іншу дівчинку. Чи щось таке. Душіть. От Київ, это вот я. Я. Буду мокнута. Але з'явилась мотивація не вмирати, бо вмирати треба в Києві. Я в Києві народилась, я в Києві і помру. Можливо, я там на все моє життя буду жити, але вмирати я буду в Києві. Я в Києві народилась, я в Києві і помру. Можливо, я там на все моє життя буду жити, але вмирати я буду в Києві. І буду вмирати на... Хочу вмерти на Подолі. Треба вмирати на Подолі, а потім вже бути похованим на байковому кладовищі. Я не можу пояснити людям, чому я люблю Київ? Тому що я... Це настільки... частина мене. Як пояснити, чому ти використовуєш обидві руки, навіть якщо ти правша? Хочеться завернувокрем. Хочеться еспресо тоніку з 18-18. Хочеться знати, чого я хочу. Ось. Відчувати хочеться себе. Знати, чого я хочу. Відчувати хочеться себе. Ой, я так хочу рамен з вайтай. Я хочу на кловську. Я дуже люблю кловську. Я люблю запах, як у папи в квартирі пахне. Я розумію, що це не так, але є присутнє відчуття, що все, що я любила, якось поступово зникло або зникає. Ось і не знаю, чому я плачу. поступово зникло або зникає. Ось і не знаю, чому я плачу. Nattestadet Kjell Kjell Nattestad Заключте очі, бо я би, що ти в Києві. Зараз сьогодні літо, 6 ранку, на мені випускна сукня. Вулиця дуже-дуже тиха, чутно тільки швели, стерев, іноді вражаючі машини. Я щойно закінчила школу і затокувала випускними з моїми однокласниками. Я трошки п'яна, гуляю без садішів, поклею. Тут я вступаю в колі. Чую, як б'є церковне коло, коли щось трясе. Тут я вступила в коліп. Чую, як п'є церковий колокол, що стресить. Я відхожу до пагорби і починаю катитися влизь, як сосиска. І от я вже влизу, я впала, і я дивлюсь на франковий небосхил. Переді мною росте будовенчик. Я його зриваю, здуваю і дивлюсь, як пір'їнки політають кудись далеко-далеко. Мені дуже-дуже пора, я дуже спокійна. Thank you. Thank you. © BF-WATCH TV 2021